Bezigheden op het werk

De avonturen en ontmoetingen gebeuren hier natuurlijk allemaal (indirect) door het vrijwilligerswerk waarvoor ik hiernaartoe ben gevlogen. Een update van de bezigheden!

Afgelopen week werd me gevraagd alle nieuwsbrieven van Iberacademy van het afgelopen jaar van het Spaans naar het Engels te vertalen, om te delen met de strategische partner Hilti Foundation. De organisatie hier houdt eigenlijk altijd gratis concerten en draait dus grotendeels op allianties, samenwerkingen en donaties. Ik kom er steeds meer achter hoe mooi de opties voor zo'n organisatie zijn, dat er wel degelijk sponsors en potjes beschikbaar zijn; daartegenover staat alleen behoorlijk veel documentatie, rapporten, audiovisueel materiaal, nieuwsbrieven - oftewel, communicatie over waar al die centen dan heen gaan. Dat gaat nu vooral in het Spaans, maar voor hun Europese en Amerikaanse contacten natuurlijk het liefst in het Engels. Via de vertalingen heb ik tientallen concerten, tours, prijzen, beurzen, jonge talenten, indrukwekkende muzikanten en masterclasses voorbij zien komen, en dat alleen in de afgelopen maanden van 2022. Een leuke klus waar ik me nuttig kon maken en vooral veel inzicht kreeg in alle muzikale ondernemingen van de academie. Vooral leuk om te zien wat ze allemaal met de omliggende basisscholen organiseren, zoals deze zomer ook een concert tegen geweld.

Verder ben ik in contact met de ambassade van Oostenrijk om muzikale uitwisselingen te versterken, waaronder een gastconcert van een van onze fluit-maestro's het komende jaar in Wenen. De aankomende week gaan we als het goed is eindelijk ook de ambassades van Duitsland, Zwitserland, Nederland, Spanje, de VS, Bolivia, Peru en Chil aanschrijven om ze over onze activiteiten uit voorgaande jaren met die landen in te lichten, en te kijken hoe we meer muzikaal contact over en weer kunnen stimuleren. Nederland is het enige land waar we nog geen concerten, tours of uitwisselingsstudenten mee hebben geregeld, en ik ben benieuwd of hier eventueel iets uit komt waar ik bij terugkomst mee door kan gaan. Wel is het contact met de ambassades, en vooral de voorbereidingen van die berichten, best een sloom proces met wachten op goedkeuring van mijn manager en dan weer de directeur, die weer druk was met een tour van de Iberacademy die nu bezig is in ode aan Mozart, het "Mozart+Fest" in Oostenrijk. 

Daar was nog een kort voorval voor de hoofdvioliste die partituur aantekeningen nodig had van een van onze muzikanten, maar de betreffende bladmuziek zat al in zijn koffer, en zo coördineerde ik met deze topviolist dat een van onze muzikanten het haar bij hun eerste concertrepetitie zou geven. Bijzonder om zo te pendelen tussen onze artistiek assistent (Colombiaanse cello student), deze Hongaarse violiste uit Oostenrijk en mijn manager, op een zondagochtend tussen mijn fietstocht door. Dat gaat tegenwoordig allemaal creatief met het wereldwijde internet web. 

Er moest een marimba toets gerepareerd worden in Florida, en na veel contact over de spoedlevering van de kapotte C3 toets, die weer werd mee vervoerd door onze executief directeur (en vrouw van de directeur) naar ons kantoor op een van haar werkbezoeken, bleek bij aankomst dat het de C4 toets had moeten zijn. Volgende week gaan er wat muziekstudenten op tour naar het New World Symphony Orchestra in Miami, en zij zullen de marimba toets inwisselen voor de juiste, dat valt gelukkig handig samen want dit soort 'stukjes hout' zijn zeker niet goedkoop. Over opvallende prijzen gesproken; ik ben in contact met een Amerikaans muziek accessoires bedrijf voor een grote bestelling van muziekstandaarden. Die blijken - zonder invoerkosten - 96 dollar per stuk, en we hebben er 80 nodig! Erg grote sommen hier in vergelijking met de dagelijkse prijzen. De kar om de standaarden per 20 rond te rijden kost zelfs het zeven-voudige. Voor een karretje! Interessant.  Veel van dit soort voorstellen duren uiteindelijk lang voor ze bevestigd worden door de mensen boven mij op kantoor; de meeste aandacht gaat naar dag-tot-dag zaken als concert programma's, zalen vol krijgen, muzikale brandjes blussen, en contact met de Iberacademy leden over last-minute verzoeken. Boeiend om alle beweging binnen het bedrijf waar te nemen, de harmonische chaos, de klanken van trombone repetities en opgewonden studenten die in en uit lopen - en af en toe is het dus heel fijn wat dagen vanuit een cafeetje te werken, op afstand, en met wat meer persoonlijke rust. Saai zijn de klusjes in elk geval niet, en ik blijf initiatieven ontdekken binnen de sociaal-muzikale wereld.

Zo ook bijvoorbeeld The Percussion Conservatory, op initiatief van een van de New World Symphony percussionisten. Dit orkest heeft allerlei creatieve initiatieven, op zowel muzikaal niveau als sociale ondernemingen met ouders en lokale basisscholen. Een aantal weken geleden sprak ik met Joshua, oprichter van dit online "Percussie Platform", waar ze een complete digitale bibliotheek hebben aangelegd van alle belangrijkste percussie partituren, live masterclasses, contacten met professionele percussionisten onder andere van Julliard (gerenommeerde muziekopleiding in New York), en een specifieke tool om percussie audities te oefenen voor orkest toelatingen. De call ging goed, Joshua spreekt bomvol (Amerikaans) enthousiasme over het inderdaad interessante product, en na mijn goedkeurende woorden over de call aan mijn manager is de factuur betaald en gaan we volgende week starten met onze percussionisten (als mijn mail met Spaanse samenvatting van het platform wordt goedgekeurd, een ondertussen vaste afremmings-stap in mijn processen die mooi mijn geduld blijven beproeven). Maar wel heel bijzonder om dit soort initiatieven te zien en weer te merken hoe er op muzikaal-educatief vlak, vooral tijdens de pandemie, echt een enorm inspirerende collectie aan digitale initiatieven is gaan groeien. Zo ook het In Crescendo programma van Iberacademy, dat wekelijks online privé-muziekles geeft aan kinderen in 30 van de partner-gemeenten die Medellín omringen (zoals bijvoorbeeld ook Jericó en Urrao, waar ik de eerste weekenden mee naartoe mocht.) In December komen alle muziekleiders (getalenteerde oudere leerlingen binnen die scholen die hun kennis weer aan de kleintjes overdragen) naar Medellín om samen met hun docenten - de Iberacademy orkestleden - een grote show te spelen.

Dan is er nog contact over de voltooiing van een samenwerking tussen Wenen en Medellín aan de hand van een Erasmus+ subsidie, waarin we nu praten met de internationale kantoren van beide universiteiten om de details voor het partner-document te bepalen. De afronding van dit document kan dan weer geld beschikbaar stellen om activiteiten toe te voegen aan de volgende tour naar Oostenrijk, aanstaande januari. Interessant om het ontwerp van dit soort documenten te zien; papieren waar ik tijdens mijn eigen Erasmus verblijf in Barcelona (te) vaak mee te maken kreeg. Ik snap nu wel wat meer dat bepaalde dingen gewoon heel specifiek op papier nodig zijn. Over het ontwerpen van documenten gesproken, is er ook een wat langere termijn project gestart. Met Vanesa, de logistiek manager van kantoor, gaan we een voorstel schrijven voor de opname van een album met het Iberacademy orkest onder leiding van Guillaume Pasch, de violist die hier laatst was en waarmee ik onder andere op de fiets zat. Hij gaat een Zwisterse bank benaderen om subsidie aan te vragen; en heeft een mooi voorstel nodig. Vanesa neemt de cijfers en budget berekeningen voor zich, en de lay-out en tekst wordt voor mijn rekening. Een interessant project en relevant om te zien hoe je zo'n fundraising project aanschrijft. Alleen zoals met meerdere dingen hier, is het tot nu toe bij een interessante vergadering en enthousiaste plannen gebleven: de aandacht verschuift weer naar de concerten van dit weekend. Een bedrijvig bedrijf.

Dan nog Universal Music Publishing, het bedrijf in Boedapest waar we al weken lang mee in contact zijn over de partituren van een trombone concert hier begin November. Toen de partituren eindelijk per post waren aangekomen na het legale mijnenveld met op elke pagina “Strictly forbidden to copy” (ze mogen dus alleen met de originele partijen werken, die niet kopiëren en daarna intact weer terugsturen per post) , bleken de partijen van de hoorn deze week te ontbreken. Daar kwamen we laat achter, en tot mijn verbazing kreeg ik een geïrriteerde mail terug van de Hongaarse Henriëtta waarin ze meldde dat het wel vervelend was dat ik dat nu pas zei, en dat ze wél alles had meegestuurd. Het zat echt niet in het postpakket dus dat is bijzonder. Vanaf onze kant duurt de betaling al meer dan drie weken, en daar werd ze boos om, dat snap ik. Onze financiële manager is een lieve, maar best slome vrouw van rond de 60. Zojuist stuurt ze me eindelijk de betalingsbevestiging op, en nu lijkt het erop dat we bijna 200 dollar teveel betaald hebben! Ademhalen, ademhalen. Henriëtta zal in ieder geval blij zijn en de rest lossen we na het weekend wel weer op.

Kortom: Muziek, passie, chaos, organisatie (en gebrek aan-), heel veel snelle spaanse spraakmemo's van mijn gedreven maar soms licht overspannen manager, een veel te drukke maar kneiter getalenteerde directeur en dirigent, gedisciplineerde muziekstudenten (waaronder mijn twee lieve huisgenoten, die uit muziek lijken gegoten maar daarnaast dan weer amper wat anders doen en alleen maar gefrituurde kip, tosti's en cornflakes eten en series kijken - ze zijn ook jong natuurlijk, ik probeer nog een houding te geven aan mijn moederschaps-intuïties), snelle vragen, brandjes blussen, vertalen, pendelen, mailen, bellen, appen, - en soms even een dag helemaal niks - , muzikanten uitzwaaien die naar het vliegveld gaan, applaudiseren bij de adembenemende optredens... en nu: onderweg naar het concert van vanavond om met de vrijwilligersploeg de snacks klaar te leggen (voor deze taak trekken ze 3 uur uit, het is vooral genieten van de melodische zee aan warm-speel oefeningen van het orkest) en eventueel het programma en publiek (inclusief bezoekende muziekscholen) voor te bespreken. Het concert heet "Mar, Tierra y Cielo" en is met volledig orkest van zo'n 70 studenten, een combinatie van klassiek en Colombiaans repertoire, kortom, een grote muzikale viering. December komt eraan, dé feestmaand van Colombia (kerstvieringen beginnen hier rond 15 december al) en dus met een rijke reeks aan concerten gepland tot de lange vakantie, waar, zoals de maestro zei, alles net zo plat ligt als in Augustus in Spanje.

Tegen die tijd hoop ik vertrokken te zijn naar een Kunst en Cultuur commune ergens in de Andes bergen; een soort artistieke broedplaats voor vrijwilligers die willen creeëren, inspireren, en ondertussen aan het grote natuurterrein eromheen werken voor de aanleg van een grote tuin en wandelroutes, veganistisch koken, en het onderzoeken van traumaverwerking van mens en aarde (een soort natuurlijke kunsttherapie stel ik me voor), en... de realisatie van ideeën van de kunstenaars. Vandaag heb ik ze benaderd en ik weet vast binnenkort meer...